Kempische hoeve
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Een Kempische hoeve is een traditioneel, langgerekt boerderijtype dat kenmerkend is voor de Kempen in zowel Nederland als België. Dit type boerderij combineert onder één dak het woongedeelte, de stal en de schuur.
Omschrijving
De Kempische hoeve, ook wel langgevelboerderij genoemd, ontstond in de Kempen na 1600 als samenvoeging van het hallenhuis en de dwarsdeelschuur. De deuren van het woon-, stal- en schuurgedeelte zijn geplaatst in de lange gevels. Kenmerkend voor de bouwstijl zijn het gebruik van robuuste, natuurlijke materialen zoals baksteen, natuursteen en eikenhouten details, en vaak een rieten of met pannen gedekt zadeldak. Traditioneel hadden Kempische hoeves witgekalkte muren en soms vakwerkconstructies, hoewel nieuwere ontwerpen meer variatie in materialen en details kunnen laten zien. De langgevelboerderij verdrong tussen 1600 en 1900 het hallenhuis in de Kempen en werd gebouwd tot in het midden van de 20e eeuw. Tegenwoordig worden woningen in de stijl van Kempische hoeves gebouwd, waarbij de kenmerken van de traditionele bouwstijl worden toegepast.
Kenmerken
Specifieke kenmerken van de Kempische hoeve zijn de verspringing in de nok, diverse afmetingen van openingen in de gevels en doorgetrokken gevels bij dakkapellen. Het gebruik van authentieke materialen en oog voor detail zijn belangrijk in deze bouwstijl. Traditionele materialen omvatten oude stenen, eikenhouten details en speciale geprofileerde houten kozijnen. Soms worden ook materialen van gesloopte oude woningen hergebruikt om een authentieke uitstraling te creëren. Het dak kan bedekt zijn met riet of keramische dakpannen.
Gebruikte bronnen: